Ο Μάικ Μπατίστ παραχώρησε συνέντευξη σε κυριακάτικη εφημερίδα όπου μίλησε για την αγάπη του για την Ελλάδα, τον ηγέτη του «τριφυλλιού», Δημήτρη Διαμαντίδη, για τον Νικ Καλάθη, αλλά και την έκρηξη αυτοπεποίθησης στην ομάδα μετά τα παιχνίδια με τη Μπαρτσελόνα.

«Φυσικά. Θυμάμαι ότι άλλες χρονιές έφευγα μετά τα επινίκια για τη κατάκτηση του τίτλου. Εφέτος έμεινα γιατί θέλω να βγω λίγο έξω, να πάω βόλτες με τους φίλους μου και τους συγγενείς που ήλθαν από την Αμερική, να ηρεμήσω. Θα επισκεφτούμε κάποια νησιά, θα απολαύσουμε χωρίς ενοχές το εκπληκτικό ελληνικό φαγητό, θα περάσουμε καλά χωρίς να πρέπει το επόμενο πρωί να βρίσκομαι στο ΟΑΚΑ για προπόνηση. Έχω αναλάβει άλλωστε να ξεναγήσω κάποιους συγγενείς δικούς μου και τις συζύγου μου».

«Πενήντα! Και δεν έχω βαρεθεί ποτέ. Τον Παρθενώνα και το μουσείο της Ακρόπολης τα ξέρω απέξω και ανακατωτά και χαίρομαι να εξηγώ ιστορικές λεπτομέρειες σε συγγενείς και φίλους. Το κάνω γιατί πρώτα από όλα μου αρέσει η Ελλάδα και η Ακρόπολη αποτελεί σήμα κατατεθέν για τη χώρα σας και δεύτερον γιατί έπειτα από οχτώ χρόνια στον Παναθηναϊκό αισθάνομαι πλέον Έλληνας. Όταν ζεις τόσα χρόνια σε μια χώρα είναι λογικό να επηρεάζεται η προσωπικότητα σου, ο τρόπος ζωής σου γίνεται διαφορετικός και αυτό το βιώνω τον λίγο καιρό που επιστρέφω στις ΗΠΑ τα καλοκαίρια».

«Φυσικά! Δεν θα είχα κανένα πρόβλημα. Μετά χαράς θα δεχόμουν την ελληνική υπηκοότητα προκειμένου να ενισχυθεί η ομάδα. Το μόνο που θα ζητούσα από την διοίκηση και από τον κόουτς Ομπράντοβιτς θα ήταν να έρθεις άλλος ένας... Διαμαντίδης. Εννοώ ένας παίκτης που θα έβαζε τον εαυτό του κάτω από την ομάδα, θα νοιαζόταν για τους συμπαίκτες του και θα "μιλούσε" στα μεγάλα ματς όπως ο Μήτσος. Πιστεύετε θα χάναμε από κανέναν; Δεν το νομίζω».

«Όταν παραπάτησε ο Διαμαντίδης και άρχισε τις κατάρες, είπα μέσα μου ότι είναι κάτι σοβαρό. Τον ρώτησα πως νοιώθει και μου απάντησε "ΟΚ", αλλά το έκανε μάλλον για να με καθησυχάσει. Στο ημίχρονο "χτύπησε" δυο παυσίπονες ενέσεις, δοκίμασε να πατήσει το πόδι, αλλά ήταν αδύνατον και τότε συνειδητοποιήσαμε ότι ήμασταν μόνοι μας χωρίς τον ηγέτη της ομάδας, χωρίς τον MVP της Ευρωλίγκα. Δεν σας κρύβω πως προς στιγμήν αναρωτήθηκα... «Πως θα κερδίσουμε σήμερα;», αλλά δέσαμε τα παπούτσια μας και μπήκαμε στη μάχη του τίτλου. Ο Καλάθης, ο Φώτσης, ο Καϊμακόγλου, όλα τα παιδιά τα έδωσαν όλα. Δεν θα πω ψέματα. Ήταν δύσκολο, αλλά πιστεύω ότι κάναμε ένα από τα καλύτερα παιχνίδια μας εναντίον του Ολυμπιακού στα χρόνια που βρίσκομαι στην Ελλάδα».

«Μα φυσικά η σειρά των πλέι οφ με την Μπαρτσελόνα για την Ευρωλίγκα. Όταν όλοι κατάλαβαν ότι μπορούμε να κερδίσουμε την Μπάρτσα, πιστέψαμε ότι μπορούμε να γίνουμε πρωταθλητές Ευρώπης στο Final-4 και επιστρέψαμε και στην Ελλάδα για να πάρουμε και πρωτάθλημα. Μας απογείωσε ο αποκλεισμός της Μπαρτσελόνα. Κυρίως η έκρηξη αυτοπεποίθησης αφορούσε τα νέα παιδιά. Εμείς οι έμπειροι έχουμε περάσει ξανά από αυτά τα μονοπάτια αλλά για τους νεότερους η διαδικασία της πρόκρισης στο Final-4 ήταν φροντιστήριο».

«Ασφαλώς! Άνθρωπε μου, δεν έχω δει ξανά τέτοια ταχύτητα! Δεν μπορεί εύκολα να το αντιληφθεί κάποιος πόσο γρήγορος είναι με τη μπάλα. Πιθανότατα είναι ο ταχύτερος συμπαίκτης που είχα στη καριέρα μου. Όταν βρεθεί στο ανοιχτό γήπεδο και τρέχει με τη μπάλα αδυνατώ να τον προλάβω, να τον ακολουθήσω. Του λέω «Νικ σταμάτα να έλθουμε και εμείς». Αν τον αφήσει ο αντίπαλος να τρέξει στο ανοιχτό γήπεδο, έχει υπογράψει την καταδίκη του.